Paul heeft in die jaren, veel dromen en fantasieën van andere, omgezet naar 3d objecten. Knap dat hij die vertaling kan maken! Heb jij weleens zo'n fantasieplan van een kunstenaar aangehoord? Niet te volgen, als je het mij vraagt. Laat staan dat je ook nog de vertaalslag naar de techniek moet maken...
Echter bleven veel fantasieën van diverse kunstenaars dat ook. Natuurwetten zitten nu eenmaal zo in elkaar dat het ook natuurwetten blijven. Bijvoorbeeld; een baksteen drijft niet, ook niet als je het een kunstwerk noemt. Dit soort fantasieën werd dan verkocht als experimenteel. Wij noemen dit in het dagelijkse leven gewoon onkunde.
Was het allemaal zo slecht? Zeer zeker niet! Er waren zeker kunstenaars aanwezig die wel wisten wat ze deden.
Paul zijn rol veranderde met het jaar dat de Bosch Parade voortduurde. Begonnen als creatief vakman, trouble shooter, maar de rol van adviseur werd steeds belangrijker. Mensen stonden in rij om hun kunstwerk door hem te laten bouwen. Omdat dit fysiek gewoonweg niet mogelijk was en het te veel onrust op de werkplaats gaf kon dat geen doorgang vinden.
Iedereen heeft wel eens twijfels, twijfels of je het allemaal wel goed hebt gedaan. Twijfels of je wel alles gedaan hebt, het maximale er hebt uitgehaald. Deze twijfels hebben wij ook, maar niet over de Boschparade. Wat hebben we in dit project veel geïnvesteerd. Letterlijk bloed, zweet en tranen en heel veel tijd en geld.
Desalniettemin is het dit zeker waard geweest. Het blijft een goed gevoel geven als mensen hun favorieten kunstwerken benoemen, omdat deze vaak door Paul en zijn jongens zijn gebouwd.
